مراحل آرتروز
استئوآرتریت (OA) به پنج مرحله تقسیم می شود. مرحله 0 به زانوی طبیعی و سالم اختصاص می یابد. بالاترین مرحله ، 4 ، به استئوآرتریت شدید اختصاص یافته است. استئوآرتریت احتمالاً باعث ایجاد درد قابل توجه و مختل شدن حرکت مفصل خواهد شد.
مرحله 0
مرحله 0 استئوآرتریت به عنوان مرحله “سلامتی” زانو طبقه بندی می شود. در این مرحله مفصل زانو هیچ علامتی از استئوآرتریت ندارد و عملکرد مفصل بدون هیچگونه اختلال و درد است.
درمان
برای مرحله 0 استئوآرتریت درمانی لازم نیست.
مرحله 1
در مرحله 1 استئوآرتریت، رشد بسیار جزئی استخوان مشاهده می شود. شاخه های استخوانی، رشد اضافی استخوان هستند که اغلب در جایی رخ می دهند که استخوان ها در مفصل قرار می گیرند.
فردی که دارای درجه 1 استئوآرتریت است ، به دلیل سایش بسیار جزئی روی اجزای مفصل ، معمولاً هیچ درد و ناراحتی را تجربه نخواهد کرد.
درمان
بدون وجود علائم بیرونی استئوآرتریت ، بسیاری از پزشکان درمان در مرحله 1 را پیشنهاد نمی کنند. با این حال ، اگر شما مستعد ابتلا به استئوآرتریت هستید یا در معرض خطر بیشتری قرار دارید ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند مکمل هایی مانند گلوکوزامین و کندرویتین مصرف کنید ، یا برای تسکین هرگونه علائم جزئی استئوآرتریت و کاهش سرعت پیشرفت آرتریت ، یک مکمل ورزشی مصرف کنید.
مرحله 2
مرحله 2 استئوآرتریت زانو یک مرحله “خفیف” از وضعیت محسوب می شود. پرتونگاری مفاصل زانو در این مرحله رشد بیشتر استخوان را نشان می دهد ، اما غضروف معمولاً در وضعیت سالم است ، یعنی فضای بین استخوان ها طبیعی است و استخوان ها مالش یا خراشیده نیستند.
در این مرحله ، مایع سینوویال نیز به طور معمول هنوز در مقادیر کافی برای حرکت طبیعی مفصل وجود دارد.
با این حال ، این مرحله است که افراد علائمی را تجربه می کنند. در این شرایط درد (پس از یک پیاده روی طولانی یا دویدن) ، سفتی در مفصل ، یا حساسیت به زانو در هنگام زانو زدن یا خم شدن وجود دارد.
درمان
در مورد علائم احتمالی استئوآرتریت با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است پزشک شما در مرحله اولیه بتواند بیماری را تشخیص دهد. در این صورت ، می توانید طرحی را برای جلوگیری از پیشرفت شرایط تهیه کنید.
چندین روش درمانی مختلف می تواند به تسکین درد و ناراحتی ناشی از این مرحله خفیف استئوآرتریت کمک کند. این روش های درمانی عمدتا غیر دارویی هستند ، به این معنی که برای تسکین علائم نیازی به مصرف دارو ندارید.
اگر اضافه وزن دارید ، کاهش وزن از طریق رژیم و ورزش می تواند علائم جزئی را از بین ببرد و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد. حتی افرادی که اضافه وزن ندارند ، انجام ورزش به آنها توصیه می شود.
ایروبیک آسان و تمرینات قدرتی می تواند به تقویت ماهیچه های اطراف مفصل کمک کند ، که این باعث افزایش پایداری و احتمال آسیب کمتر مفصل می شود.
با جلوگیری از زانو زدن ، چمباتمه زدن یا پریدن از مفصل خود در برابر فشار محافظت کنید. استفاده از کفش مناسب می تواند برخی از فشارهایی که روی مفصل وارد می شود را تسکین دهد. برخی از افراد ممکن است برای تسکین درد خفیف به دارو نیاز داشته باشند. شرایط این افراد معمولاً همراه با روشهای درمانی و دارویی بهتر می شود . به عنوان مثال ، اگر برای تسکین درد نیاز به مصرف داروهای NSAID یا استامینوفن (مانند تایلنول) دارید ، باید ورزش ، کاهش وزن و محافظت از زانو از استرس غیرضروری را نیز امتحان کنید.
درمان طولانی مدت با این داروها ممکن است مشکلات دیگری ایجاد کند. NSAID ها می توانند باعث زخم معده ، مشکلات قلبی عروقی و آسیب کلیه و کبد شوند. مصرف دوزهای بیشتر استامینوفن ممکن است باعث آسیب کبدی شود.
مرحله 3
مرحله 3 استئوآرتریت به عنوان مرحله “متوسط” طبقه بندی می شود. در این مرحله ، غضروف بین استخوان ها آسیب آشکاری را نشان می دهد و فضای بین استخوان ها شروع به باریک شدن می کند. افراد با درجه 3 استئوآرتریت زانو احتمالاً در هنگام راه رفتن ، دویدن ، خم شدن یا زانو زدن درد مکرری را تجربه می کنند.
آنها همچنین ممکن است بعد از نشستن برای مدت طولانی یا هنگام بیدار شدن در صبح ، سفتی مفصل را تجربه کنند. در شرایط این افراد تورم مفصل ممکن است بعد از مدت طولانی حرکت نیز وجود داشته باشد.
درمان
اگر روشهای درمانی غیر دارویی مؤثر واقع نشوند و یا دیگر تسکین دهنده درد را ارائه ندهند ، پزشک شما ممکن است یک کلاس از داروهای معروف به کورتیکواستروئیدها را توصیه کند.
داروهای کورتیکواستروئید شامل کورتیزون ، هورمونی است که در هنگام تزریق در نزدیکی مفصل آسیب دیده ، درد استئوآرتریت را تسکین می دهد. کورتیزون به عنوان یک دارو موجود است ، اما به طور طبیعی توسط بدن شما نیز تولید می شود.
برخی از تزریق های کورتیکواستروئیدی می توانند سه یا چهار بار در سال تجویز شوند. دیگر تجویزها ، مانند تریامسینولون استونید (Zilretta) فقط یک بار تجویز می شوند.
اثرات تزریق کورتیکواستروئید در طی دو ماه از بین می رود. با این حال ، شما و پزشکتان باید به دقت از کورتیکواستروئید استفاده کنید. تحقیقات نشان می دهد که استفاده طولانی مدت می تواند آسیب مفاصل را بدتر کند.
اگر NSAID های بدون نسخه یا استامینوفن بدون نسخه دیگر مؤثر نیستند ، داروهای ضد درد مانند کدئین و اکسی کدون می توانند در تسکین درد شایع در مرحله 3 استئوآرتریت کمک کنند. برای کوتاه مدت ، این داروها می توانند برای درمان درد متوسط تا شدید استفاده شوند.
اما به دلیل خطر افزایش تحمل و وابستگی احتمالی ، داروهای مخدر برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود. عوارض جانبی این داروها شامل حالت تهوع ، خواب آلودگی و خستگی است.
افرادی که به درمان های محافظه کارانه برای استئوآرتریت پاسخ نمی دهند (فیزیوتراپی ، کاهش وزن ، استفاده از مسکن ها) ممکن است کاندیداهای خوبی برای ویسکوزپلکس باشند.
مکملهای ویسکوزپلکس تزریق داخل مفصلی اسید هیالورونیک هستند. یک درمان معمولی با فاصله یک هفته ، نیاز به یک تا پنج تزریق اسید هیالورونیک دارد.
نتایج یک تزریق ویسکوزپلکس فوری نیست. در حقیقت ، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اثر کامل درمان ایجاد شود ، اما تسکین علائم به طور معمول چند ماه طول می کشد. این تزریقات روی همه ی افراد تاثیر ندارند.
مرحله 4
مرحله 4 مرحله “شدید” تلقی می شود. افراد در مرحله 4 استئوآرتریت زانو هنگام راه رفتن یا حرکت مفصل ، درد و ناراحتی زیادی را تجربه می کنند.
این امر به این دلیل است که فضای مشترک بین استخوان ها به طرز چشمگیری کاهش می یابد – غضروف تقریباً به کلی از بین رفته است و مفصل سخت و احتمالاً خیلی کم باقی مانده است. مایع سینوویال بطور چشمگیری کاهش می یابد و دیگر به کاهش اصطکاک در بین قسمتهای متحرک مفصل کمک نمی کند.
درمان
عمل جراحی مجدد استخوان یا استئوئوتومی برای افرادی که استئوآرتریت شدید زانو دارند یکی از گزینه هاست. در طی این عمل جراح برای کوتاه کردن یا تغییر تراز استخوان ، استخوان را در بالا یا زیر زانو برش می دهد.
این عمل جراحی اغلب در بیماران جوان انجام می شود.تعویض کامل زانو یا آرتروپلاستی ، آخرین راه حل برای اکثر بیماران مبتلا به استئوآرتریت شدید زانو است. در طی این روش ، جراح مفصل آسیب دیده را برداشته و با یک دستگاه پلاستیکی و فلزی جایگزین می کند.
عوارض جانبی این عمل جراحی شامل عفونت در محل برش و لخته شدن خون است. بهبودی در این روش چند هفته یا چند ماه طول می کشد.
این امکان وجود دارد که تعویض زانوی آرتریت شما پایان مشکلات زانوی استئوآرتریت شما نباشد. ممکن است شما در طول زندگی به جراحی های اضافی یا حتی جایگزینی زانو احتیاج داشته باشید.
Source: www.healthline.com